پیش از آنکه به مباحث درمان و جراحی واریس پا بپردازیم بهتر است با توضیحی مختصر با واریس آشنا شویم.
سیاهرگ‌های واریسی بیماری شایع در بین افراد جامعه می باشد، از هر ۱۰ نفر فرد بزرگسال، حدود ۳ نفر ممکن است دچار واریس پا شوند.
معمولا شخص مبتلا بیماری های زمینه ای ندارد و بدون هیچ دلیل روشنی دچار واریس میشود. این عارضه شایع عوارض جانبی دردناکی دارد و باعث اختلال در انجام کارهای روزمره می شود.
حتی اگر این سیاهرگ ها دیده نشوند ممکن است به مرور زمان بدترشده و باعث به وجود آمدن نارسایی مزمن وریدی یا CVI شود. خوشبختانه روش های موثری برای درمان و معالجه وجود دارد که در ادامه به آنها می پردازیم.
بیمار باید سعی کند تا در مرحله ی اول مدت زمان طولانی روی پاهایش نایستد.
انجام تمرینات ورزشی و استراحت دادن به پا می‌تواند در طول پروسه درمان موثر باشد.
در صورت داشتن اضافه وزن و چاقی، کاهش وزن می تواند موثر باشد.
جوراب های مخصوص واریس باعث اصلاح گردش خون می شود و همین امر سبب بهبود سیاهرگ های واریسی می شود.
البته برای کسانی که دچار مشکلاتی مانند (بیماری های عروق محیطی) هستند این جوراب ها توصیه نمی شود. پس باید در ابتدا یک مشاور عروقی شما را ارزیابی کند و در صورت نیاز از جوراب های مخصوص واریس استفاده کنید.
در بسیاری از بیماران این روش به صورت بلند مدت استفاده می شود زیرا آنها تمایل و یا امکان انجام عمل جراحی واریس پا را ندارند و یا ممکن است دچار مشکل در سیاهرگ های عمقی و سطحی خود باشند.
در واقع می شود بسیاری از سیاهرگ های واریسی را با بیهوشی موضعی درمان کرد، به طوری که بیمار بعد از گذشت نیم ساعت تا یک ساعت بعد از عمل جراجی از کلینیک مرخص می شود.
فرایند عمل جراحی واریس پا برای درمان سیاهرگ های واریسی را یک روز در نظر بگیرید. ولی در صورتی که بیمار هر دو پایش را عمل کند به صورت همزمان باید یک شب در بیمارستان بستری شود.
در عمل جراحی سیاهرگ های واریسی شما را بیهوش میکنند و در طول زمان هیچ دردی احساس نخواهید کرد.
برای دستیابی به سیاهرگ واریسی شکافی در کشاله ران و پشت زانو ایجاد می شود، پس از آن سیاهرگ واریسی را در قسمت بالایی پا می بندند تا جریان خون نتواند از آن عبور کند.
در ادامه جراح با ایجاد شکاف پشت زانو یک سیم نازک وارد سیاهرگ واریسی میکند.
در واقع انسداد شریانی بیماری از یک بیماری مشخص به نام تصلب شرایین، که به دلیل وجود ماده ای مومی شکل در درون رگها است، سرچشمه می گیرد. این ماده را به نام پلاک می شناسند.
زمانی که در درون رگ ها پلاک به مقادیر کافی انباشته شود، عروق مسدود شده و جریان عادی خون آهسته و یا از حرکت باز می ایستد. این جریان خون کند امکان دارد به اختلال “ایسکمی” خاتمه یابد. ایسکمی هنگامی واقع می شود که در سلول های بدن به مقدار لازم اکسیژن وجود نداشته باشد. سرخرگهای محیطی بسته شده در ناحیه پایین بدن، عمدتا موجب درد و احساس ناراحتی، گرفتگی و اسپاسم در پاها می گردد. اقداماتی مانند سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا قادرند تولید پلاک ها را توسعه دهند.
عموما بیمارانی که به انسداد شریانی دچار می شوند، احساس درد و ناراحتی را در ناحیه باسن و رانها (با توجه به ناحیه ای که انسداد به وقوع پیوسته است) احساس می کنند. معمولا، مقدار و شدت دردی که بیمار متحمل می شود نشانه ای است از شدت انسدادی که در شریان رخ داده است. در حالت خطرناک بیماری، انگشتان پا تغییر رنگ داشته و امکان دارد به رنگی آبی شکل متمایل شوند. در این شرایط دمای پا پایین است و نبض در آن ضعیف می باشد. حتی در حالت شدیدتر، بافت از بین می رود که به دنبال همین موضوع احتمال قطع عضو دور از تصور نمی باشد.
در پاره ای از اوقات گرفتگی عضلات پا، هنگامی که قدم می زند بیش تر رخ می دهد. این درد غالبا با افزایش فعالیت های بدنی فزونی می یابد. به این گرفتگی عضلات پا اصطلاحا لنگش متناوب گفته می شود. همانطور که درد قفسه سینه حاصل از مشکلات قلبی که با استراحت از بین می رود، در مورد لنگش متناوب نیز صادق است و این گرفتگی با استراحت تقلیل می یابد. همچنین سردی هوا و استفاده بعضی از داروها احتمال درد ساق پا را افزایش می دهند.
این بیماری با گوش فرا دادن پزشک معالج به توضیحات شما و کنترل نبض در شریان پا متوجه انسداد احتمالی شریان شوند.
همچنین در ادامه معالج از آزمایش های زیر ممکن است بهره جوید:
تست آرتیروگرافی که عموما در حالاتی که وضعیت خطرناک و بغرنج است و معالج نیت دارد که از راه پوست عمل جراحی انجام دهد، مورد تجویز قرار می گیرد.این تست امکان تحلیل خطرناک یا معمول بودن انسداد شریان را فراهم می آورد.
آزمایش سونوگرافی که توسط امواج صوتی ،تصویری از نحوه عبور جریان خون در شریان ها ارائه می دهد.
در صورتی که انسداد شدید نباشد می توان آن را با ترک سیگار، ورزش روزانه و منظم و همچنین کاهش وزن کنترل کرد.
جهت درمان انسداد شریانی، آنژیوپلاستی بوسیله بالون و یا استنت محیطی برای عروقی که شدیدا مسدود شده اند تجویز می گردند که به کار بردن این روش ها مستلزم وجود درد یا علائم به خصوص دیگر می باشد.
همچنین شیوه درمان دیگری به نام جراحی بای پس عروق محیطی وجود دارد که این شیوه جریان خون را درناحیه اطراف عروق تنگ برقرار کرده و سبب درمان انسدادهای شریانی می شود. در واقع در جراحی انسدادهای شریانی، ناحیه انسداد از ناحیه عبور جریان خون خارج شده و به نوعی این ناحیه دور زده می شود. جراح با ایجاد برشی در قسمتی از پا یا دست و یا حتی زیر شکم و یا ابزاری مصنوعی و یا با بهره گیری از پیوند رگ(استفاده از رگ های خود بیمار)دو نقطه پایین و بالای ناحیه انسداد را به هم متصل کرده و ناحیه انسداد از ناحیه عبور جریان کنار زده می شود.
دکتر علی ستایش فارغ التحصیل رشته جراحی در سال 79 از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هستند که به مدت 5 سال در رشته لاپاراسکوپی جراحی عمومی فعالیت داشته و همچنین ایشان در سال 84 شروع به تحصیل فلوشیپ رشته جراحی عروق در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نموده و پس از دو سال در سال 86 موفق به اخذ مدرک فلوشیپ جراحی عروق شدند.دکتر علی ستایش بعد از پایان تحصیلات فلوشیپ جراحی عروق به عنوان پزشک مشاور در زمینه جراحی عروق در بیمارستان قلب شهید رجایی تهران فعالیت خود را شروع نموده و همزمان در بیمارستان های بهمن و آراد در دو رشته جراحی عمومی و جراحی عروق فعالیت دارند. دکتر ستایش از اولین های طب اورژانس بودند که بعد از گذارندن یک دوره تکمیلی در امریکا به همراه ده نفر از همکاران خود طب اورژانس را در دانشگاه علوم پزشکی ایران پایه گذاری نمودند.
عروق کاروتیدی دو رگ بسیار بزرگ می باشند ، که خونی را که در آن اکسیژن وجود دارد را به بخش بزرگی از قسمت قدامی مغز می رسانند. در این قسمت ، کارکردهایی مثل تأمل و فکر کردن ، صحبت کردن و کنترل سیگنال‌های حسی و حرکتی انجام میشود. نبض عروق کاروتیدی در دو طرف گردن و قسمت زیر فک به خوبی حس می شود.
در بسیاری از موارد سبب تنگی عروق کاروتیدی تصلب شرایین می باشد. جمع شدن رسوبات چربی در دیواره‌ی رگ باعث به وجود آمدن پلاک میشود که به جداره‌ی رگ چسبیده اند و با بزرگ شدن آهسته آن تنگ شدن عروق و کاهش میزان جریان خون به مغز و حتی بسته شدن کامل آن اتفاق می افتد.
یکی از مهم ترین راه های پیشگیری از انسداد عروق کاروتیدی، ترک سیگار خطر بروز تنگی عروق کاروتیدی و عروق قلبی را کاهش می‌دهد.
غذاهایی با چربی و کلسترول کم استفاده کنید.از سبزیجات، گوشت سفید (از خوردن گوشت قرمز دوری کنید)، میوه و غلات شامل فیبر بیشتراستفاده کنید. از خوردن غذاهای فرآوری شده و غذاهای چرب و ترانس دوری کنید.
بالا بودن میزان قند خون می‌تواند باعث التهاب و صدمه رساندن به جداره‌ی عروق کاروتیدی شود. با ورزش کردن و خوردن غذاهای کم قند ، تلاش کنید تا میزان قند خون خود را تحت مراقبت داشته باشید. افرادی که دچار دیابت می باشند احتمالا به دارو یا درمان‌های دیگر احتیاج خواهند داشت.
عدم تحرک و ورزش نکردن ممکن است باعث افزایش وزن و افزایش فشار و سطح کلسترول خون شود. ورزش کردن موجب بهره مندی از وزنی نرمال می باشد و خطر مبتلا شدن به بیماری‌های عروقی و تنگی عروق کاروتیدی را کم می کند .
افزایش فشار خون سبب التهاب، فرسایش و آسیب دیدن جداره ی رگها در بدن میشود و احتمال مبتلاشدن به تنگی عروق کاروتیدی را افزایش می‌دهد. فشار خون در اکثر افراد باید کمتر از ۱۴۰/۹۰ باشد.
در اوان شکل گیری سرطان روده بزرگ در صورتیکه سرطان، به پولیپ‌های واقع در منطقه ای مشخص محدود و در دوره اولیه شکل گیری باشد، جراح قادر است ناحیه سرطانی را به طور کامل با استفاده از کولونوسکوپی نابود سازد. پولیپ‌های بزرگ‌تر با استفاده از برش اندوسکوپیک در لایه مخاطی (برش موال) خارج می شود. اگر نتیجه این اقدام منجر به نابودی کامل ناحیه سرطانی باشد ، شیوه درمان دیگری نیاز نخواهد بود.
به منظور ریشه کن کردن دسته پیشرفته تر از پولیپ‌هایی که با کولونوسکوپی برداشته نمی شوند ، از عمل جراحی لاپاروسکوپی سرطان روده می توان استفاده نمود.
در جراحی سرطان روده بزرگ و کوچک چند برش کوچک روی جداره شکم ایجاد می شود و با استفاده از همین برش ها تجهیزات پیشرفته مجهز به دوربین برای بررسی روده بزرگ وارد بدن می شود که با صفحه نمایشگر قابل رویت و ردگیری است. در این جراحی نمونه‌برداری از غدد لنفاوی قرار گرفته در ناحیه متاثر ازسرطان امکان پذیر می باشد.
در صورتیکه سرطان درون یا به صورت فراگیر در سراسر این اندام رشد کرده باشد ، عمل کولکتومی به منظور برداشتن قسمت متاثر از سرطان و بافت های طبیعی در دو سمت نواحی سرطانی در دستور کار قرار می گرد. همچنین غده‌های لنفاوی نواحی مجاور نیز توسط جراحی روده بزرگ برداشته می‌شوند و سرطانی شدن آن ها به صورت موشکافانه مورد بررسی قرار می گیرد. در اکثریت مواقع امکان اتصال قسمت ها و بافت های سالم روده بزرگ یا راست روده در جراحی امکان پذیر می باشد.
در صورتی که این اقدام در جراحی ممکن نباشد (به عنوان مثال سرطان مجرای خروجی راست روده را نیز مستعد سرطان کرده باشد) به کار بردن کولوستومی موقت یا دائمی در جراحی محتمل خواهد شد که بدین منظور حفره ای در جداره شکم از قسمت باقی مانده ایجاد گشته تا مواد زائد از این حفره خارج شود و به کیسه‌ای خاص و متصل به این حفره ساکشن شود.
در صورت استفاده موقت ازکولوستومی ، هدف بهبودی راست روده یا روده بزرگ پس از عمل جراحی می باشد؛ اما در برخی موارد دائمی بودن استفاده از کولوستومی محتمل می باشد.
در صورت پیشرفته بودن و غیر قابل کنترل بودن سرطان و یا شرایط نامطلوب جسمی ، به بیمار توصیه اکید میشود تا به منظور رفع انسداد روده بزرگ و عوارض ایجاد شده دیگر، جهت تسکین و تخقیف علائم نسبت به عمل جراحی روده اقدام شود. هدف از این جراحی بهبودی سرطان نمی باشد بلکه نشانه‌ها و علائمی مانند درد و خونریزی را التیام می‌بخشد
در صورتیکه انجام جراحی امکان پذیر باشد ، بهترین شیوه درمانی انتخاب شده است. جراحی روده کوچک با کم ترین تهاجم برای ریشه کن کردن تومور و بافت‌های متاثر نواحی جانبی انجام میشود. با در نظر گرفتن اندازه و محل قرارگیری تومور دو قسمت از روده کوچک پس از برداشتن غده به هم متصل میشود و یا با کنار گذاشتن قسمتی از روده متاثر از جراحی از مسیر پروسه گوارش اصطلاحا بای‌پس صورت می گیرد. پس از انجام جراحی توسط هر یک از دو روش ، روده به کارکرد معمول و طبیعی خود دست خواهد یافت.
استعمال دخانیات، مصرف نوشیدنی های الکلی و نوشیدن بیش از حد قهوه از جمله علل تاثیرگذار بروز سرطان لوزالمعده یا پانکراس است. البته می توان گفت نوع تغذیه تاثیری در پیشگیری از بیماری، ایجاد یا پیشرفت بیش تر سرطان پانکراس ندارد. سرطان لوزالمعده در دنیا رو به گسترش و فزونی است و عمدتا رده سنی میان سالی تا پیری را درگیر میکند. معمولا این بیماری در میان مردان بیش تر از ن شایع می باشد و البته این تفاوت چشم گیر نمی باشد.
وجود علائمی نظیر نفخ شدید سر معده،دیابت و یا احساس سوء هاضمه باید افراد را نسبت به وجود این بیماری حساس کند.
لوزالمعده بافت غده‌ای شکل می باشد که کم کاری آن موجب بروز بیماری دیابت می‌گردد و انسولین ترشح کرده و ممکن است اسیدهای هضمی را ملتهب کند.
مجرای ترشح لوزالمعده با مجرای کیسه صفرا مشترک است و زمانی‌که سنگی در کیسه صفرا ایجاد شود قادر است موجب انسداد این مجرای مشترک گردد.
لوزالمعده یا پانکراس از سه بخش سر، میانه و دم (انتهایی) متشکل می شود که عمدتا سر پانکراس دچار سرطان میشود. سرطان پانکراس در مراحل اولیه شکل گیری علامت و نشانی از خود نشان نمی‌دهد یا اگر هم علامتی داشته باشد بسیار ضعیف و خفیف می باشد. به همین علت عمده بیماران پی به وجود این بیماری نمی برند و البته گاهی برخی از افراد با دردهای سرمعده مواجه می شوند.
گاهی اوقات سرطان لوزالمعده موجب انسداد مجرای صفراوی می شود که در این صورت رنگ پوست بیمار به زردی متمایل می‌گردد و موجب یرقان انسدادی میشود که در این مرحله سرطان از دسته پیشرفته به حساب می آید.
درمان اصلی این بیماری در صورت تشخیص به موقع و قبل از گسترش ناحیه سرطانی که باعث درگیری اندام های اطراف لوزالمعده ، بافت پشت لوزالمعده ، بافت کبد و طحال رسوخ کند و موجب سرطانی شدن آن ها شود ، عمل جراحی سرطان لوزالمعده می باشد.
قبل از گسترش و پیشرفته شدن بیماری، بیمار تحت معاینه دقیق قرار گرفته و در صورت انجام آزمایشات مربوطه پزشک متوجه وجود تومور و بیماری می گردد که با انجام جراحی و نمونه برداری نتیجه حاصله بسیار مسرت بخش خواهد بود.
سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در جهان است که علت مشخصی برای آن پیدا نشده است و متاسفانه در مراحل اولیه قابل تشخیص نبوده و علائم چندانی ندارد. اکثر افراد زمانی از بیماری خود اطلاع می‌یابند که بیماری آنها پیشرفت کرده است. خوشبختانه در صورت تشخیص زودهنگام، سرطان معده درمان میشود. درمان اصلی سرطان معده در مراحل اولیه جراحی است و در صورت نیاز رادیوتراپی و شیمی درمانی به صورت تکمیلی انجام می شود.
طی دو سه ساله اخیر، بارها مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی تهران اعلام کرده سرطان معده عامل اصلی علت مرگ و میر بیماران مبتلا به سرطان در کشور است.
افراد میانسال و مسنی که دچار علائم گوارشی بویژه احساس نفخ، پری معده، ترش کردن، آروغ زدن، تهوع و استفراغ می‌شوند در اولین فرصت به متخصص گوارش مراجعه کنند تا تحت آندوسکوپی از حیث تائید سلامت و خوش خیم بودن زخم‌های احتمالی معده قرار بگیرند.
این توصیه از آن رو حائز اهمیت است که سرطان معده علائم اختصاصی مشخصی ندارد و معمولا مبتلایان با نشانه‌هایی مثل پری و نفخ بالای شکم، سوزش سردل و ترش کردن در مراحل اولیه بیماری مراجعه میکنند. البته در مراحل پیشرفته‌تر بیماری، عوارضی چون گیر کردن غذا در قسمت فوقانی معده و انتهای مری و تورم شکم نیز بروز میکند.
در مواردی که سرطان به بقیه ارگان‌های بدن متاستاز داده باشد نیز با عوارضی چون درد ناحیه فوقانی شکم و راست شکم، زردی، خارش بدن، درد استخوان (در صورت درگیری استخوان‌ها)، درگیری مغز یا مشکلات کلیوی همراه است.
برخی از علائم سرطان معده عبارتند از :
سو هاضمه یا سوزش معده
یبوست و یا اسهال
احساس گیر کردن غذا در گلو در هنگام غذا خوردن
آروغ زدن بعد از هر وعده‌ی غذایی
احساس درد یا ناراحتی در شکم
بی‌اشتها بودن
حالت تهوع و استفراغ، خصوصاً بالا آوردن غذاهای سفت فوراً بعد از خوردن آنها
برخی از علائم سرطان پیشرفته‌ی معده
دفع مدفوع خونی ویا بالا آوردن خون
احساس ضعف و سستی
کاهش وزن بدون داشتن هیچ علتی
سرطان‌های سیستم صفراوی غالبا کمیاب هستند. سرطان مجرای صفراوی هنگامی آغاز میشود که سلول‌های سالم مجرای صفراوی تغییرمی کنند و رشد خارج از کنترلی داشته باشند و باعث ایجاد توده شوند که «تومور» نامیده میشود. به سرطان مجرای صفراوی بیشتر اوقات کلانژیوکارسینوما گفته میشود. برای درمان این سرطان شاید تنها راه جراحی سرطان مجرای صفراوی باشد
تومور ممکن است سرطانی یا خوش‌خیم باشد.تومورهای بدخیم را سرطانی می نامند که به معنای رشد و انتشار به دیگر بخش‌های بدن است. تومور خوش‌خیم با توجه به اینکه رشد میکند امّا به دیگر قسمت های بدن منتشر نمی شود .
به بخشی از مجرای صفراوی که بیرون از کبد است، خارج‌کبدی (اکستراهپاتیک) گفته میشود. این نوع از سرطان ، متداول ترین محل سرطان‌های صفراوی می باشد که به راحتی قابل درمان است .
محل نسبتاً متداول دیگر برای سرطان مجرای صفراوی نقطه‌ی اتصال مجرای هپاتیک راست و چپ می باشد. توموری که از این محل منشأ می‌گیرد نیز، هرازگاه تومور کلات‌اسکین گفته میشود.
حدوداً ۵ تا ۱۰ درصد سرطان‌های مجرای صفراوی، درون‌کبدی می باشند. این سرطان‌ها درون کبد قرارگرفته اند.
این راهکار برای شرایطی است که تومور به بخش‌های دیگری غیر از مجرا انتشار نیافته باشد. همچنین جراحی می‌تواند دربرگیرنده ی برداشتن غده های لنفاوی جهت کنترل برای سرطان باشد. غده های لنفاوی اندام هایی کوچک و بیضوی شکل می باشند و نقش موثری در مقاومت مقابل عفونت‌ها ایفا میکنند.
اگر سرطان نزدیک به کبد باشد، جراح باید قسمتی از کبد را هم برش دهد. بخش باقی‌مانده از کبد کارکرد کل کبد را بر عهده می گیرد. در بعضی از موارد، در عرض چند هفته کبد به اندازه‌ی طبیعی خود برمیگردد.
بهتر است قبل از پرداختن به جراحی سرطان دستگاه گوارش یک مقدمه ای از این سرطان داشته باشیم.
در ابتدا باید ذکر شود که متاسفانه اکثریت جامعه فکر میکنند این بیماری فقط برای دیگران پیش می‌آید و به همین دلیل نسبت به عوامل خطرساز آن بی‌اهمیت هستند. سرطان علت اصلی مرگ و میر در ایران است. در واقع منشا اصلی تبدیل شدن برخی سلول ها به سلول های سرطانی مبهم و متفاوت است، جالب است بدانید بیماری سرطان دستگاه گوارش تنها به ژنتیک متکی نمی‌باشد و در واقع سلول های بدن همه ی افراد، از نظر ژنتیکی مستعد سرطانی شدن هستند. سرطان دستگاه گوارش، اندام هایی مری، معده، روده کوچک، روده بزرگ، کبد، کیسه صفرا و لوزالمعده را در بر می گیرد.
شاید بتوان گفت جراحی سرطان دستگاه گوارش یکی از درمان های کلی می باشد که پزشک می تواند آنرا انتخاب نماید.
سرطان معده جزء شایع تربن سرطان ها در دنیا میباشد. درمان، با انجام عمل جراحی سرطان معده و برداشتن تمام یا قسمتی از معده با توجه به میزان پیشروی سرطان، انجام می‌گیرد. این نوع جراحی سرطان دستگاه گوارش بهتر است توسط متخصصین خبره صورت گیرد.
سرطان لوزالمعده چهارمین سرطان شایع در دنیا می باشد . تنها روش درمان، انجام عمل جراحی سرطان لوزالمعده است که ممکن است همزمان با شیمی درمانی و رادیو درمانی انجام گیرد. جراح با توجه به محل و اندازه تومور، میزان پیشروی سرطان و سلامت عمومی بیمار ممکن است بخشی و یا کل لوزالمعده را از بدن خارج کند.
تمامی سرطان‌های روده، با ایجاد پولیپ‌های خوش‌خیم شروع میشود که به مرور زمان به صورت سرطان ظاهر میشود. درمان با در نظر گرفتن نوع سرطان، پیشروی سرطان ، سن و شرایط فرد بیمار می‌تواند از طریق روش های رادیو درمانی، شیمی درمانی و یا جراحی صورت بگیرد.
جراحی سرطان روده برای برداشتن قسمتی و یا تمام روده، کولکتومی نامیده می شود که می‌تواند با استفاده از تکنیک لاپاروسکوپی انجام شود. طی پروسه جراحی، ابزارهای باریکی از طریق شکاف‌های کوچک داخل بدن بیمار می شود و بخشی از روده و بافت‌های مجاور آن که سرطانی شده‌اند، جدا و خارج میکند.
پورت گذاری در کشورهای پیشرفته جهان برای شیمی درمانی بیماران از تخریب رگ‌های محیطی و ایجاد مشکلاتی بیشتر برای بیماران جلوگیری می کند. تزریق مکرر در افرادی که نیاز به شیمی درمانی دارند، باعث سوراخ کردن رگ های مختلف آنها و همچنین سوزش، درد و سرخی پوست بدن می شود که علاوه بر این موارد باعث از دست دادن رگ های محیطی و مشکلات جدیدی برای این بیماران می شود. یک لوله ی فلزی یا پلاستیکی زیر پوست فرد بیمار کاشته شده و از راه یک لوله به رگ مرکزی بدن وصل و تزریقات وریدی مثل شیمی درمانی به راحتی به وسیله آن انجام می گیرد.
اگر کاتتر پورت در محل قفسه سینه قرار بگیرد بهتر است زیرا در حالت به عروق ژوگلولار و ساب کلاوین نزدیک خواهند بود. نوک کاتتر دقیقا در نقطه ورود ورید و ناکاو فوقانی به قلب قرار خواهد گرفت.
با استفاده از پورت می توان به راحتی به ورید های مرکزی دسترسی پیدا کرد. این پورت ها در زیر پوست قابل مشاهده و لمس نیستند و قطر آنها بیشتر از ورید های اطراف می باشد. برای پورت گذاری از ورید های ناحیه ی ترقوه و قلب بیشتر استفاده می شود.
جراحی پورت گذاری سرپایی می باشد که بعد از چند ساعت بیمار می تواند به منزل برگردد و در شرایطی استریل در اتاق عمل و با بی حسی موضعی زیر پوست کار گذاشته می شود و با استفاده از نخ قابل جذب از طریق شیوه پلاستیک بازسازی می شود.
اگر فرد بیمار به درستی از پورت مراقبت کند تا انتهای دوره شیمی درمانی و تا ماه ها در صورت لزوم قابل استفاده می باشد.
درباره این سایت